Het idee ontstond tijdens de eerste lockdown, toen de sanitaire maatregelen het publiek verboden om naar voorstellingen te gaan.

De gezondheidscrisis dwong ons om de manier waarop we in de samenleving leven en contact maken met anderen te herzien. Tijdens deze crisis werden we aangemoedigd om fysiek afstand te houden, werden we uitgenodigd om vooral thuis te blijven en zelfs verboden om op openbare bankjes te zitten! Vandaag de dag bevinden we ons nog steeds in een fase waarin het schudden van handen en het geven van een kus geen vanzelfsprekendheid meer is. In deze context onderzoekt « Ceci n’est pas un spectacle » deze nieuwe verhouding tot menselijk contact en brengt het de (her)ontmoetingen van twee mensen in scène die elkaar ontmoeten, elkaar benaderen en de omringende ruimtes opnieuw ontdekken.